W 1939 r. stworzono węzeł lotniczy, w skład którego, oprócz Ligoty Dolnej (Nieder-Ellguth), weszły lotniska w Lasowicach Wlk. (Schlosswalden), Siedlcu-Otmicach (Altsiedel), Kamieniu Śląskim (Gross-Stein), Polskiej Nowej Wsi (Neudorf) (...) Wszystkie te lotniska podlegały 4. Flocie Powietrznej południowo-wschodniej (Luftflotte 4 Südost), którą dowodził gen. mjr Wolfram von Richthofen, kuzyn Manfreda, asa niemieckiego lotnictwa z I wojny światowej.
Wg zestawienia sporządzonego przez Mr. Jasona Longa, (...) w Siedlcu (Otmicach) stacjonowało pod koniec lata 1939 roku, 39 dwupłatowych samolotów szturmowych Henschel Hs 123 (jednostka II.(S)/LG2), dowódzonych przez majora Spielvogel'a. ¹

Wg relacji pracownika obsługi naziemnej lotniska, jednego z mieszkańców Otmic, w latach 1938-1945 stacjonowały tu Ju87, były trzy ponad 100-metrowe hangary i ośrodek szkoleniowy pilotów bombowców.
Lotnisko po wojnie wykorzystywane było, podobnie jak to w Ligocie Dolnej, do celów szkoleniowych.



O miejscu tym słyszałem już dawno temu od kolegów ze szkoły podstawowej (wiadomo - pociski, bomby, karabiny leżały podobno prawie pod każdą cegłą), później od murarza, z którym pracowałem w trakcie wakacji. Ostatecznie słowa matuli, która "uczyła się jeździć samochodem po betonowych płytach starego lotniska koło Otmic", zachęciły mnie do dania nura w okoliczne krzaki (strasznie nie cierpiałem kleszczy, ale ostatecznie jakoś się dogadaliśmy).



Obecnie płytę pokrywają pola i las (co widać na powyższym filmie). Można tam się natknąć na betonowe płyty, podpórki pod rusztowania hangarów i kilka bunkrów. Jeden z nich był najprawdopodobniej magazynem paliwa. Od strony frontowej bunkra jest wejście do przedsionka, skąd po drabince można wejść do głównego zbiornika i dalej.

Okoliczny teren przejrzeliśmy z grubsza, natrafiając na różne pozostałości niemieckiej bytności (np. buteleczka z połowy XX wieku, po "haarwasser"). Warto tam jeszcze wrócić, zwłaszcza, że teren lotniska zaczyna coraz bardziej pochłaniać zabudowa domków jednorodzinnych.

[¹] Dziękuję Panu Witoldowi Rożałowskiemu za możliwość wykorzystania w opisie fragmentu opracowania Ikar z Ligoty Dolnej